Van het gitaarwerk in Minny Pops via rollen in radioprogramma’s als Radionome, Spleen en Villa 65 en meer en het oprichten en vervullen van de hoofdredacteur van Vinyl terug naar het maken van muziek; zie daar in een ruwe schets de beginjaren van Stephen Emmer.
Zijn terugkeer in het actief beoefenen van de muziek in 1982 brengt een eerste solo album, Vogue Estate, en in datzelfde jaar maakt hij kennis met Michael Dempsey, de voormalig bassist van The Cure met wie hij samen bij The Associates gaat spelen en later ook bij de uit Liverpool afkomstige Lotus Eaters. Stephen blijft actief in de muziek, speelt nog in een aantal bands en werkt samen met uiteenlopende zangeressen voor hij zich midden jaren Tachtig richt op het schrijven van muziek voor documentaires en films, commercials, radiotunes en leaders voor tv. Zijn toewijding en inzet in dit werkveld dragen erbij dat het vak van mediacomponist in Nederland erkenning krijgt. De muziek die Stephen schrijft, zal bij velen herkenning oproepen al zal niet iedereen de schrijver en uitvoerder van veel van zijn eigen composities herkennen en erkennen. Eerder werk van hem uit de jaren Tachtig omvatte de tunes van het journaal, van Van Gewest Tot Gewest, Per Seconde Wijzer, in de jaren Negentig werkte hij aan veel leaders van zowel de publieke omroep als van een aantal RTL-zenders.
Daarnaast maakt hij bijzondere albums als Recitement dat historische opnames bevat van literaire werken waar diverse zangers, schrijvers en acteurs aan deelnemen en dat uiteindelijk 17 composities in 7 talen met net zoveel verschillende muziekstijlen bevat. International Blue, het volgende studio album was zijn ode aan de crooners uit de pop zoals Burt Bacharach, David Bowie en de onlangs in Londen geëerde Scott Walker, waar Glenn Gregory (Heaven 17), Midge Ure (Ultravox), Liam McKahey (Cousteau), Julian Lennon en Neil Crossley (Furlined) aan meewerkten. Net als Recitement werd dit album geproduceerd door de alom vermaarde Tony Visconti. Het album levert internationaal zeer fraaie kritieken. Niet vreemd dan ook dat er ook nu een gerenommeerde internationale cast meewerkte aan het nieuwe album van Stephen. Neem daarbij de notie dat het album in zijn thematiek een heel bewuste keuze kent: de beleving van de wereld zoals die nu is, oorlogen, vluchtelingen, gevoelens van ontheemd zijn en een behoefte aan een thuis. Het album is daarmee in thematiek een hedendaagse evenknie van het legendarische What’s Going On van Marvin Gaye. Zoals ook eerder al Nina Simone wist te benoemen: “It’s an artist’s duty to reflect the times in which we live.”, zo heeft Stephen dat tot zich genomen en in muziek verwerkt.
Hij koos ervoor muziek en teksten niet in donkerte te laten stranden, hetgeen met de thematiek meer dan op de loer ligt, sterker er vaak mee vereenzelvigd wordt. Integendeel, hij wilde de muziek en teksten juist positief laten zijn en inspiratie laten zijn om bij te dragen aan een wereld die meer en meer een eenheid is en waarin mensen vluchtelingen zien als naasten die je, vanzelfsprekend, helpt en verwelkomt. De wijze waarop Stephen zich het thema eigen heeft gemaakt, de nummers die hij geschreven heeft en hoe het album in zijn volheid, muziek en teksten de boodschap overbrengt, dat op zich is al een compliment waard.
Het album koppelt jazz, singer songwriter invloeden, pop sensitiviteit aan klassieke soulinvloeden en brengt dat geheel, vitaal en vibrerend naar 2017. Het album doet dat met een indrukwekkende reeks aan zangers en zangeressen. Chaka Khan mag de bekendste naam zijn op het album, de zangpartijen van de andere vocalisten zijn alle zeer indrukwekkend. Het zijn stuk voor stuk dan ook topvocalisten: Andy Bey, Frank McComb, Dwight Trible en de in februari van dit jaar overleden Leon Ware zijn de heren die elk een of twee nummers voor hun rekening nemen, al dan niet in een nummer samen met elkaar. De dames die hun medewerking verlenen zijn Mary Griffin, Patti Austin, Ursula Rucker, de al eerder genoemde Chaka Khan en Kendra Foster. Het is mooi om te horen hoe de zangers en zangeressen zich met een vergelijkbare inzet de nummers eigen hebben gemaakt. Waar alle nummers zeer fraai gezongen worden, is er een aantal nummers dat tot de absolute pareltjes van het album gerekend mogen worden: dat zijn het openingsnummer A New Day To Come, gezongen door Andy Bey, Close To Life gezongen door Frank Mccomb en Leon Ware, het titelnummer gezongen door Patti Austin, de nummers van Mary Griffin en inderdaad, Under Your Spell van Chaka Khan.
Stephen Emmer heeft een zeer smaakvol album gemaakt met instrumentatie die nooit over de top is, met orkestratie die zeer goed aansluit op de stemmen en die tegelijk de stemmen alle ruimte geeft. Het is een album dat laat horen dat soul anno 2017 niet een herkauwen is van muzikale ideeën is uit het verleden. Het laat tegelijk horen dat muziek zich zeer terdege kan uitspreken over de sociaal-maatschappelijke context en niet enkel en alleen hoeft te gaan over de vogels, bijen, bloemen, bomen en iets dat liefde heet. Alhoewel, als liefde gelezen wordt als er voor elkaar zijn, dan is het natuurlijk precies waar het album al gaat. Alleen is het dan veel meer wat we als mensheid naar elkaar mogen betekenen, in plaats van enkel en alleen in individuele relaties. Door met zangers en zangeressen te werken die de thematiek van het album met net zoveel bezieling overbrengen als hij als componist het bedoeld heeft, straalt het album in alle nummers inderdaad positiviteit en hoop uit. Een mooi album waarvoor ook nog eens geldt dat met een deel van de opbrengst War Child wordt gesteund. Zeer aanbevolen.
Tracklisting Home Ground:
A New Day To Come (Andy Bey)
Close To Life (Frank Mccomb, Leon Ware)
Interlude, #1
Home Ground (Patti Austin)
Soul Glow (Kendra Foster)
Interlude, #2
Under Your Spell (Chaka Khan)
Everybody’s Movin’ (Dwight Trible)
Interlude, #3
Own Again (Mary Griffin)
Soil (Ursula Rucker)
Interlude, #4
Place Delight (Mary Griffin)
God It’s Hot (Dwight Trible)
Yesterday Oh Yesterday (Frank Mccomb)
Pangea (Andy Bey)
[Marcel Hartenberg - Written In Music]
