HILVERSUM - Hij heeft de naam dat hij doorgaans na een gesprek van een half uurtje weet welke muziek tv- en radiomakers bij hun programma willen hebben. Om vervolgens na een week terug te keren met exact het gewenste liedje, tune of jingle. "Zeven van de tien keer gaat het inderdaad zo", glimlacht Stephen Emmer, componist, musicus en eigenaar van het bedrijf eStation.
Emmer schreef sinds 1984 honderden composities en is de maker van bijvoorbeeld de muziekjes in RTL Boulevard, het NOS Journaal, de melodie van het Radio 538 Nieuws en de huisstijlen van RTL 4, 5 en 7.
Hoe kan het dat je zo snel weet wat je klanten willen?
"Mensen kunnen meestal goed uitleggen wat ze niet willen, dus al die opties vallen meteen af. Als iemand met een christelijke achtergrond graag 'iets moderns' wil, vraag ik welk soort 'modern' wordt bedoeld. Simon & Garfunkel misschien? 'Nee, ik dacht zelf meer aan Vera Lynn'. Nou, dan ben je alweer een klein stukje verder. Ik probeer altijd een beetje ónder de verwachtingen te blijven. Zo heb ik indertijd de muziek bedacht voor de eerste serie Crime Time, met Jaap Jongbloed. De TROS had het over een mengeling van Nieuwe Revu en NRC, terwijl ik na het zien van de beelden moest denken aan iets wat het midden hield tussen de Duitse krant Bild en een krimi. Met die gedachte heb ik de muziek geschreven en ze waren er hartstikke blij mee. Ik voel me soms net een dokter: laten we beginnen met een lage dosering.En soms gaat het niet zoals je denkt. Ik heb ooit de tune gemaakt voor een talkshow van Boudewijn Büch, dat zou een snel programma worden. Dat werd het niet en de muziek paste er niet bij. Muziek kan een steentje bijdragen aan het succes, maar je kunt een saai programma niet on-saai maken door een andere tune te gebruiken."
Heb je wel eens de plank helemaal misgeslagen?
"Bij de toenmalige islamitische omroep IOS. Ik had een eerste gesprek met een westers uitziende jongeman en was vrolijk aan de slag gegaan met moderne melodieën, gemengd met de klanken uit een minaret. Bij de presentatie waren er wel mensen in religieuze gewaden, die zwijgend naar mijn werk luisterden. Achteraf hoorde ik dat ze woest waren omdat ik een rede totaal had verknipt, zonder dat ik me daarvan bewust was. Dat was een les voor me, nooit snijden in teksten die je niet verstaat."
Met de opkomst van de computer is de concurrentie toegenomen, 'iedereen' kan tegenwoordig jingles maken.
"Ik werk zelf met de computer, maar heb inmiddels ook weer 'ouderwetse' apparatuur met bakelieten knoppen gekocht. Als je alleen de computer gebruikt, klinkt op een gegeven moment alles hetzelfde. Maar het is waar, de concurrentie is groter geworden. Sommige omroepen laten tientallen bedrijven opdraven om muziekjes te bedenken. Ik doe daar vrijwel nooit aan mee, dat zijn bijna loterijen. Ik kan me dat inmiddels permitteren, eStation is marktleider, zoals dat zo mooi heet. Het is ooit voor mij uitgerekend dat elke zeven minuten ergens een compositie van mij is te horen. De beste tune? Die moet nog komen."
"De 'doe-het-zelvers' bedienen vooral de onderkant van de markt. Denk aan lokale omroepen, bedrijfsfilmpjes. Daar haal ik overigens mijn neus niet voor op. Het leidt soms wel tot hilarische situaties: ik ben een keer helemaal naar Omroep Zeeland gereden en stond binnen vijf minuten weer buiten. 'We willen graag wat nieuwe muziek', vertelde de baas en daar kon ik het mee doen."
Wat vind je van de Nederlandse 'omroepmuziek' vergeleken met het buitenland?
"Die is van hoog niveau, zeker als ik kijk naar tv-land Amerika. De tune van de actualiteitenrubriek van de landelijke zender ABC klinkt alsof-ie uit een Casio-doosje komt. In Nederland vind ik de muziek van de publieke omroepen en RTL beter dan die van de SBS-zenders. Misschien flauw om te zeggen, omdat ik niet zo veel voor SBS doe, maar ik meen het echt. Meer van hetzelfde, altijd weer met een gitaar... Wat me de laatste tijd ook opvalt, is dat klanten zich niet willen onderscheiden, maar juist zeggen: 'net zoals bij die en die'. Dat is geen goede ontwikkeling, je moet áltijd anders zijn. Als iedereen voor strijkers kiest, gebruik ik een vertraagde fietsbel of een regendruppel in een grote loods. Gaat iedereen voor druppels, dan neem ik strijkers."
Volgend jaar verschijnt jouw werk op vier cd's. Wie koopt in hemelsnaam een bundeling van 500 tunes?
"Ik heb pas recent ontdekt dat veel mensen thuis of op de zaak televisietje spelen. Ze doen het Journaal of Boulevard na. De cd's zullen geen commerciële klapper worden, maar ik denk dat er behoefte aan is. En ik doe het voor mezelf, een handige bundeling van eigen werk."
Jouw vader is de beroemde nieuwslezer Fred Emmer. Sinds hij weg is bij het Journaal, mijdt hij de publiciteit. Wat zit daarachter?
"Voor hem hoeft dat niet meer, terugblikken kun je ook in je eentje, thuis op de bank. Ik vind dat hem dat siert. Hij is ook niet iemand die beweert dat vroeger alles beter was. Maar hij is wel heel principieel en principiële mensen zijn moeilijk. Hij is nog van de generatie dat mensen die op televisie kwamen een soort filmsterren waren, presentatoren als Koos Poste-ma of Mart Smeets. Altijd erg bewierookt en misschien daardoor autoritair?"
[De Telegraaf - Marcel Frost - 16/11/2008]
